ÖZET

Amaç:

Brusella spondilodiskitli (BS), tüberküloz spondilodiskitli (TS) ve piyojenik spondilodiskitli (PS) olguların klinik laboratuar ve radyolojik olarak incelenmesi ve hastalığa neden olabilecek etkeni belirlemede klinisyene yardımcı olmaktır.

Metod:

Ellisekiz spondilodiskitli olgu çalışmaya alındı. Bunlar; BS, TS ve PS olarak 3 gruba ayrıldı. Hepsi; klinik, laboratuar ve radyolojik olarak incelendi.

Sonuçlar:

Çalışmaya dahil edilen 58 olgunun 30’u erkek 28’i kadın, yaş ortalaması 52.1±14.2 (23-84) idi. Neden olan ajana göre ise BS’li grupta; 13 erkek, 14 kadın, TS’li grupta; 6 erkek, 8 kadın ve PS’li grupta; 11 erkek, 6 kadın vardı. PS’de en sık izole edile mikroorganizma S aureus’idi. PS grubunda risk faktörü varlığı ve akut faz reaktanlarının belirgin yüksekliği diğer gruplardan anlamlı olarak farklıydı. TS’de radyolojik olarak torakal vertebralar özellikle de bunların posterior segmentleri daha fazla tutulmuştu. Her 3 grupta, bel ve sırt ağrısı en sık gözlenen semptom olsa da, BS’de özellikle ateş yüksekliğinin diğer gruplardan daha fazla gözlendiği, ayrıca bu grupta tanı koymada genellikle noninvaziv yöntemlerin yeterli olduğu gözlenmiştir.

Tartışma:

Spinal enfeksiyonu düşündüren bulguları olan olgularda (bel, sırt ağrısı, ateş gibi), özellikle tüberküloz geçirme öyküsü varsa ve radyolojik olarak torakal vertebra posterior segmenti tutulmuşsa TS mutlaka ekatre edilmeli, yine daha önce bruselloz geçirme öyküsü olan ve mesleki maruziyeti olan kişilerde genellikle radyolojik olarak lomber vertebra tutulumu varsa BS düşünülmeli, eşlik eden bir hastalık varlığında veya travma, cerrahi geçirme öyküsü varlığında ve akut faz reaktanlarında önemli bir artış olduğu durumlarda ise PS akla gelmelidir.