ÖZET

Amaç:

Bu çalışmanın amacı, büyüme hormonunun, Scheuermann kifozu etiyolojisinde rol oynayıp oynamadığının ve hormon düzeyleri ile kifotik deformitenin şiddeti arasında korelasyon olup olmadığının araştırılmasıdır.

Geçmiş bilgiler:

Scheuermann kifozu adölesanda görülen en sık görülen yapısal kifozdur. Etiyolojisi hali hazırda bilinmemektedir. Histolojik çalışmalar, anormal son plak kartilaj oluşumu, düzensiz ossifikasyon (Shmorl nodülleri), anormal kollajen / proteoglikan oranlarıyla giden çeşitli oranlarda kollajen agregasyonu göstermektedir. Büyüme hormonunun aşırı salınması, Scheuermann kifozunun etiyopatogenezinde rol oynadığı düşünülmüştür. Hastaların yaşlarına uygun normal persentillerden yüksek kilo ve boylarda olması bu düşünceyi desteklemektedir. Ancak, hiç bir çalışmada kesin olarak büyüme hormonu ile hastalık arasındaki ilişki gösterilememiştir.

Sonuç:

Hastaların kifotik deformitelerine göre yapılan gruplardaki ortalama büyüme hormon düzeylerinin istatistikî olarak benzer olduğu görülmüştür (p > 0,05). Başka bir deyişle Scheuerman kifozundaki sagittal deformitenin şiddeti ile büyüme hormon düzeyleri arasında bir korelasyon bulunamamıştır.

Sonuçlar:

Tüm hastalar dahil edildiğinde ortalama global kifoz açısının 75.23° ± 9.65° olduğu belirlenmiştir. 60° - 70° (12 hasta) kifoza sahip hastalarda bu açının ortalama 65.92° ± 3.58°, 71° - 80° (10 hasta) kifoza sahip hastalarda ortalama 75.30° ± 2.63° ve torakal kifozu 81° üzeri olan hastalarda (9 hasta) ortalama 87.56° ± 4.79° olduğu saptanmıştır. Bu çalışmada yer alan 31 hastanın 28 (% 90,3)’inde büyüme hormon düzeyleri 5-16 yaş için normal sayılan erkekler için 0-11 ng/ml ve kızlar için 0-17 ng/ml aralıklarında olduğu belirlenmiştir. Sadece 3 erkek hastada (% 9.7) büyüme hormon düzeyi 11 ng/ml üzerinde bulunmuştur. Tüm hastaların büyüme hormon düzeyleri 8 ng/ml üzerinde olup hastaların % 67.7’sinde ise bu düzey 10 ng/ml üzerinde olduğu saptanmıştır. Tüm hastalar dahil edildiğinde büyüme hormon düzeyleri ortalama 10.46 ± 1.48 ng/ml olduğu belirlenmiştir.

Hastalar ve Metot:

Ortalama yaşları 14.4 ± 3.2, torakal kifozu 60° üzeri ve en az 3 komşu omurda 5°’den fazla lokal kifozu olan 16 kız ve 15 erkek toplam 31 hasta bu çalışmaya dahil edilmiştir. Kifotik deformiteye sahip hastalar 60° - 70° (12 hasta), 71° - 80° (10 hasta) 81° ve üzeri (9 hasta) olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Tüm hastaların direk PA ve lateral grafileri ile MR’ları çekilmiştir. Hastalara konservatif veya cerrahi bir tedaviye başlamadan önce sabah büyüme hormon düzeylerine bakılmıştır.