ÖZET

Çıkarımlar:

Lomber dejeneratif omurga hastalığının tedavisinde L5-S1 seviyesinde yapılan interbody füzyon uzun seviye enstrümantasyon yapılan hastalarda sakral pedikül vidasının gevşemesini azaltması ve daha iyi klinik sonuçlar sağlaması nedeniyle tercih edilebilir bir yöntemdir.

Sonuçlar:

Hastaların ortalama yaşı 69.1 (37-89) ve ortalama takip süresi 8,8 yıl (6-11 yıl) idi. 48 hastada dar kanalın eşlik ettiği dejeneratif omurga ve 18 hastada dejeneratif spondilolistezis bulunmaktaydı. 50 hastaya uzun segment posterior enstrümantasyon ile birlikte posterolateral füzyon, 16 hastaya ise uzun segment enstrümantasyon ve L5-S1 cisimler arası füzyon uygulandı. Ortalama posterior enstrümantasyon seviyesi 5.9 (4-11) idi. Sonuçta, cisimler arası füzyon uygulanan grupta sakral vidalarda yetmezlik görünmezken, diğer grupta 12 hastada (% 24) gevşeme görülmekteydi. (p<0.05) Klinik olarak, cisimler arası füzyon yapılan grupta VAS skoru istatistiksel olarak daha iyiydi. (p<0.05)

Materyal-Metod:

Çalışmamızda 2003-2008 arasında, L5-S1 segmentinde dejenerasyonu bulunan ve posterior enstrümantasyonla tedavi edilen dejeneratif omurga tanılı 66 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Sadece posterolateral füzyon yapılanlar ve posterolateral füzyona L5-S1 cisimler arası füzyon eklenenler olarak iki gruba ayrılan hastalar radyolojik olarak ön-arka ve lateral lumbosakral grafiler ve bilgisayarlı tomografiyle değerlendirildi. Standart grafiler ile psödoartroz ve sakral vidada kırık ya da gevşeme değerlendirildi. Ameliyat öncesi ve sonrası fonksiyonel değerlendirmede VAS skoru kullanıldı. İstatistiksel analizler için SPSS (Statistical Package Social Sciences for Windows 12.0 ) programı kullanıldı. p<0,05 sonucu istatistiksel anlamlı olarak değerlendirildi.

Amaç:

Çalışmamızda yetişkin yaş grubunda uzun seviye posterior enstrümantasyon yapılan hastalarda cisimler arası füzyonun sakral vida gelişimi sıklığına etkisini araştırmayı amaçladık.