ÖZET

Amaç:

Literatürde posterior spinal enstrümantasyon için pek çok çalışma vardır. Biz bu çalışmada lomber bölgede, sonlu eleman (FE) analiziyle, polyester bant sıkılaştırıcı ve rijit titanyum transvers bağlayıcı sistemleriyle bağlanmış titanyum vidanın, birbirlerine üstünlüklerini ve güçlerini değerlendirdik.

Materyal – Metot:

Test materyali olarak, Ti6Al4V grade 5 biyolojik uyumlu alaşıma sahip pedikül temelli posterior stabilizasyon sistemi ve polietilen bantla desteklenmiş pedikül posterior stabilizasyon sistemi karşılaştırıldı.

Bulgular:

Sonuç olarak, pedikül temelli stabilizasyon sistemi L4-5’de kullanıldığı zaman hareket oranı % 95.8 azaldı. Posterior stabilizasyon sisteminin bağlantısında polimer bant kullanıldığında, posterior stabilizasyon sistemi aksiyel rotasyonunun hareket oranı yaklaşık % 1 azaldı.

Sonuç:

Titanyum transvers bağlantı kullanıldığında benzer sonuçlar gözlendi. Tüm sonlu eleman sonuçlarının ışığında ne polyester bant kullanılan titanyum vidalarda ne de rijit titanyum transvers bağlantı sistemi kullanılan sistemde diğerine önemli bir üstünlük gözlenmemiştir. Aynı endikasyon ile rijit alaşımların kullanıldığı kısa segment posterior spinal enstrümantasyon sisteminin hareketin sınırlandırılmasındaki sonuçları eşit bulunmuştur.